رشد فزاینده علوم که از دیرباز آغاز شده است، در دهه‌های اخیر سرعت یافته و غلبه تفکری که در پس این واقعیت است، موجب شده کمتر کسی با رشد بیشتر آن مخالف باشد. در این امر اگر اختلاف نظری هم هست، در باب چگونگی این رشد و مسیر حرکت آن است و همگان بر این نکته متفق‌اند که دوره "همه‌چیزدانی" گذشته و امکان اشراف به همه رشته‌های علمی میسر نیست.
گسترش مرزهای دانش، لااقل، دو نتیجه غیرقابل‌اجتناب را پدید می‌آورد: نخست لزوم فراتر رفتن کمّی و کیفی آموزش‌های تخصصی و دوم تخصصی‌شدن امور و لزوم سپردن هر امر به متخصصین مربوطه.
از برآیند دو نتیجه یادشده، روند آموزش، افراد یک جامعه را به سوی حوزه‌های کوچک‌تر و البته عمیق‌تر سوق داده است و اعضاء جوامع امروزین، احاطه بیشتری بر جزئیات یک حوزه کوچک تخصصی دارند.
در پیوند بین پدیدار یادشده و رویکرد بینارشته‌ای در علوم، محدوده‌های جدیدی برساخته شده‌اند که این محدوده‌ها نیز به تبع اولی، متخصصین خود را داشته و بهره‌گیری از این تخصص، امری قطعی و غیرقابل‌گذشت است.
در صنعت ساختمان و پروژه‌های عمرانی نیز، به دلایل عدیده مانند کمبود منابع کارفرمایی، ابهام و تعارض در برخی از مقررات، سهواندیشی و سهل‌انگاری در تنظیم قراردادها و اسناد و ... در کنار بینارشته‌ای‌بودن حوزه‌های مربوطه و همچنین گردش مالی بالای این صنعت، موجب گردیده بسامد اختلافات، میان ذی‌نفعان بیشتر شده و عملاً حوزه طرح و حل‌وفصل اختلافات، به عنوان یک رشته مستقل شناسایی گردد. لذا بهره‌گیری از متخصصین و مدیریت اسناد و دعاوی در شرکت‌های ساختمانی و همچنیـن تصمیم‌سازی و اقدام به‌موقع، امری ضروری به نظر می‌رسد.
مجموعه رهنما با عطف نظر به الزامات یادشده و با بهره‌گیری از متخصصین و شبکه ارتباطی گسترده خود، آغاز به فعالیت نموده و در تلاش است بتواند سهمی در ارتقاء دانش مهندسی و حقوقی و همچنین نقشی در حوزه‌های تخصصی خود داشته باشد.